25 marca 2014 roku w Jasielskim Domu Kultury odbyła się XII edycja Powiatowego Konkursu Teatralnego Gimnazjów i Szkół Ponadgimnazjalnych. Organizatorami Konkursu są Liceum Ogólnokształcące w Kołaczycach i Jasielski Dom Kultury, a  Honorowy Patronat sprawują: Podkarpacki Kurator Oświaty,  Starosta Jasielski i Burmistrz Kołaczyc.

    Celem Konkursu jest umożliwienie szkolnym zespołom  teatralnym prezentacji swoich dokonań szerszemu gronu odbiorców. Ponadto przyczynia się on do propagowania dydaktycznych i wychowawczych funkcji teatru, rozwijania zainteresowań i teatralnych pasji młodych ludzi.

   Konkurs, jak co roku, odbył się w dwóch kategoriach wiekowych: gimnazja i szkoły ponadgimnazjalne. W zmaganiach konkursowych udział wzięło cztery gimnazja i trzy szkoły ponadgimnazjalne. Występy zespołów oceniało jury w składzie: przewodniczący-  Michał Chołka -aktor Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie oraz Teresa Gołębiowska – Z- ca Dyrektora Jasielskiego Domu Kultury, Andrzej Papciak, Z-ca Naczelnika Wydziału Edukacji, Agnieszka Kuczała, instruktor MDK w Jaśle. Po obejrzeniu wszystkich prezentacji jury przyznało następujące miejsca:

w kategorii szkół gimnazjalnych:

I miejsce dla Publicznego Gimnazjum w Bieździedzy,  za spektakl teatralny „Demony wojny”  w reż. Agata Ochałek- Skałby

II miejsce dla Gimnazjum nr 2 z Oddziałami Integracyjnymi w Jaśle, za spektakl teatralny „Możesz wybrać” , reż. Katarzyna Barzyk

Wyróżnienie dla Publicznego Gimnazjum w Kołaczycach, za spektakl „SHOW” , reż. Dorota Maciejowska-Buda

Wyróżnienie dla Publicznego Gimnazjum w Krempnej za spektakl „Do Amsterdamu”, reż Anna Ornalik

W kategorii szkół ponadgimnazjalnych:

I miejsce – Liceum Ogólnokształcące w Kołaczycach za spektakl  „Inna” w reż. Grażyny Żygłowicz

III miejsce – I Liceum Ogólnokształcące w Jaśle za spektakl „Bal w operze:, reż. Natalia Racławska

wyróżnienie dla Zespołu Szkół Budowlanych w Jaśle za „Zołzy”, w reż Kariny Skowron

Przyznano również nagrody za najlepsze kreacje aktorskie dla ucznia Publicznego Gimnazjum w Krempnej i uczennicy Zespołu Szkół Budowlanych.

   Nagrody dla uczestników ufundowali: Starostwo Powiatowe w Jaśle i Urząd Miejski w Kołaczycach.

  Uroczyste zakończenie Konkursu oraz wręczenie nagród zaszczycili swoją obecnością: Wicestarosta Jasielski, Franciszek Miśkowicz,  Pani Małgorzata Salacha, Burmistrz Kołaczyc oraz Pan Zbigniew Dranka – Przewodniczący Komisji Edukacji, Kultury i Sportu Starostwa Powiatowego w Jaśle.

Konkurs był na pewno ważnym przeżyciem dla młodych aktorów, ale także dla oglądających - zachwycił, może zirytował,  skłonił do refleksji, przeniósł choć na chwilę w inny świat - świat teatru, choć pisanego przez małe "t", ale zawsze magicznego. Oto relacja Sylwii Koś, uczennicy klasy II a Kołaczyckiego Liceum:

"Teatr.. Świat wyuczonej gry, aktorów i rekwizytów. Świat specyficzny w swojej naturze, lecz przez to tak piękny i interesujący. Jego długa historia obejmuje setki lat, podczas których stale zmieniał on swoją formę, ewoluował. Dziś możemy podziwiać go w swojej współczesnej postaci, która zachwyca. jest to dom szeroko pojmowanej sztuki, która stała się wyznacznikiem „społeczeństwa kulturowego”.

Niedawno miałam okazję zobaczyć zmagania uczestników w konkursie teatralnym. Byłam dość sceptycznie nastawiona do tego wyjazdu, gdyż szczerze mówiąc słowo „teatr” kojarzyło mi się z czymś nudnym i rzadko odwiedzałam to miejsce. Gdy zajęłam już miejsce na widowni, byłam przekonana, że czeka mnie kilka godzin bezsensownego siedzenia i wpatrywania się w ściany. Jednak kiedy zgasły światła coś się we mnie zmieniło.  Ku własnemu zaskoczeniu z coraz bardziej rosnącym zaciekawieniem wpatrywałam się w scenę, przysłoniętą jeszcze kurtyną. Z głośników popłynęła muzyka, a światła zostały skierowane na środek sceny. I zaczęło się! Pojawili się aktorzy, ludzie , którzy wydawali się na pierwszy rzut oka w ogóle nie zdawać sobie sprawy z tego, że znajdują się w centrum uwagi. Mało tego, to, że są pod obstrzałem wielu spojrzeń najwyraźniej sprawiało im przyjemność. Wyglądali tak jakby jakaś tajemna moc dodawała im siły, która przeradzała się w natchnienie. Ich słowa brzmiały wyraźnie, dumnie, a kiedy trzeba stawały się mniej pewne i cichsze. Ruchy zdawały się idealnie zaplanowane , jednak kryła się w nich pewna swoboda, pozwalająca uwierzyć, że ci młodzi ludzie robią to, co kochają. Z zapartym tchem obserwowałam kolejne scenki, doszukując się w nich czegoś nowego, co odróżniałoby je od poprzednich. Okazało się, że żaden „aktor” nie grał identycznie, tylko na swój własny, wyjątkowy sposób odgrywał przeznaczoną sobie rolę, dodając do niej indywidualne elementy pochodzące z głębi siebie.

Tak zagrane sztuki nie wywoływały wśród widowni uczucia znudzenia, tylko zachęcały do dalszego ich oglądania. Sama nie mogłam oderwać wzroku od sceny, próbując zrozumieć motyw działania poszczególnych postaci. Byłam zdumiona, że można tak dobrze zagrać ludzkie emocje, od tych najbłahszych, do najbardziej dramatycznych. Pewne jest, że wymagało to od aktorów niemałego zaangażowania się w rolę i silnego utożsamiania się z odtwarzaną postacią. Dało to ogromny sukces, który widownia nagrodziła ogromnymi brawami.

Nawet nie wiedziałam, kiedy minęło tych kilka godzin. Gdy aktorzy zeszli ze sceny, a kurtyna po raz ostatni zasunęła się za nimi, z żalem uświadomiłam sobie, że to koniec. Ten niedługi czas spędzony tam wystarczył, bym przekonała się, że teatr wcale nie musi być nudny. Wręcz przeciwnie, może być on czymś, co nas inspiruje lub też wspaniałą rozrywką. Nic nie jest w stanie zastąpić tej atmosfery, gdy na sali robi się cicho i ciemno, a ty z lekkim dreszczykiem emocji czekasz aż kurtyna rozsunie się i wpuści cię do swojego magicznego świata. Świata prawdy i kłamstwa, czerni i bieli, miłości i nienawiści. Te wszystkie skrajności oraz jeszcze więcej oferuje ci teatr – miejsce spotkania się człowieka z kulturą".