W dniach 15-17 grudnia 35-osobowa grupa uczniów Kołaczyckiego Liceum wraz z dyrektorem i nauczycielami, w ramach współpracy ze Szkołą Artystyczną Stopnia Podstawowego w Sárospatak., wzięła udział w trzydniowej wycieczce na Węgry.

     Program pobytu był napięty: występ w miejscowości Erdőbénye, następnego dnia wyjazd do Kenézlő i znów występ podczas uroczystych obchodów jubileuszu tamtejszej szkoły i wreszcie udział w wielkiej Gali w Domu Kultury w Sárospatak. Dopiero w sobotę kołaczycka grupa miała czas na odpoczynek i bliższe poznanie miasta - zwiedzanie zamku Rakoczego i, oczywiście, relaks na basenie.

     Wyjazd jest owocem, podpisanej w 2015 roku, współpracy między szkołami. Jej celem jest przede wszystkim wymiana kulturowa, wzajemne poznawanie historii, tradycji i obyczajów. Uczniowie Kołaczyckiego Liceum przygotowali więc polskie tańce narodowe: poloneza i kujawiaka oraz żywiołowego jiva, a także program muzyczny związany z Adwentem i zbliżającymi się Świętami, w którym nuta nostalgii mieszała się z żywiołową radością. Po raz kolejny mogliśmy się przekonać, że Polaków i Węgrów łączy nie tylko wspólna historia, ale i ognisty temperament, a język muzyki i tańca jest uniwersalny i eliminuje wszelkie bariery, nawet językowe. Entuzjastycznie przyjęty przez węgierską widownię występ naszych uczniów podczas uroczystości w szkole podstawowej był dla nich wspaniałą nagrodą. Zadowoleni i szczęśliwi mówili z dumą: „podobało się!”.

     Centralnym punktem pobytu był udział uczniów w Gali, organizowanej przez zaprzyjaźnioną szkołę i Fundację Edukacji i Wychowania Artystycznego. Korzystając z prawa gości, ale przede wszystkim ze względu na charakter poloneza, to właśnie ten polski narodowy taniec otwierał całą uroczystość. Poważnie i dostojnie prezentowali się nasi „tancerze” na scenie, przywołując wspomnienia o szlacheckich czasach i łączących nasze narody związkach. Podczas uroczystości dyrektor Antoni Salacha z rąk Przewodniczącego Kuratorium, dra. Miklosa Muhy, odebrał pamiątkową statuetkę i dyplom z podziękowaniem za współpracę i zapewnieniem o gotowości jej kontynuowania.

     Czas spędzony na Węgrzech szybko minął, ale zostały ciepłe i miłe wspomnienia „węgierskiej przygody”, wspomnienia wielkiej życzliwości, nie tylko ze strony gospodarzy, oklaskującej występy uczniów publiczności, ale i przypadkowych przechodniów. Po raz kolejny mogliśmy się przekonać, że choć mówimy różnymi językami, to wiele nas łączy, a i te bariery językowe są do pokonania, w końcu nauczyliśmy się kilku węgierskich zwrotów. Za wspaniały czas na Węgrzech: dziękujemy. Köszönöm